Karim is slechts 19 jaar oud wanneer zijn vader de diagnose Dementie krijgt. Zijn ouders, hijzelf en zusje wonen in Boxtel. Inmiddels twee jaar verder is hij de steun en toeverlaat van zijn ouders. Naast zijn werk voor de rechtbank, is hij actief als vrijwilliger in de wijk zorgt hij dagelijks voor zijn vader. Hij begeleidt zijn vader naar medische afspraken, helpt zijn vader in de dagelijkse verzorging en houdt toezicht. Zijn vader is slecht ter been en vergeet dit soms. Dan staat hij op uit zijn stoel en kan hij vallen.
Karim is een Nederlands / Marokkaanse moslim die is opgegroeid met zowel Marokkaanse als Nederlandse normen en waarden en hecht veel waarde aan zijn geloof.
Toen Karim voor het eest hoorde dat zijn vader dementie heeft dacht hij dat vader voortaan wat boodschappen zal vergeten en niet meer zo goed zijn agenda kon bijhouden. Karim lacht als die me dit vertelt: ‘’ Ja, die periode duurde 2 maanden. Daarna kwam de echte dementie aan de bovengrond. De symptomen die minder bekend zijn. Zoals gedragsverandering, incontinentie en wanen. ‘’Karim vertelt dat hij hier niet op was voorbereidt. De geriater die de diagnose stelde verwees de familie wel door naar een casemanager die het gezin kon helpen maar verder heeft Karim of zijn 17 jarige zusje nooit enige vorm van ondersteuning aangeboden gekregen. Moeder, die de Nederlandse taal niet vloeiend spreekt geeft aan contact met lotgenoten te missen. Karim geeft aan dat hij graag beter was voorbereidt en informatie heeft gemist.
Tijdens zijn opleiding loopt Karim stage op de afdeling WMO in zijn gemeente. Hier komt hij in aanmerking met de mogelijkheden die er zijn om de zorg makkelijker te maken. Zoals een traplift, dagbesteding en de optie om als familie zelf de verzorging voor zijn vader te organiseren middels PGB. Karim benaderde GZVI om de mogelijkheden te bespreken en te onderzoeken welke hulpmiddelen het beste passen bij de zorgvraag van zijn vader. GZVI hielp bij het aanvragen van de WMO indicatie, welke nodig is voor o.a. de traplift en de persoonlijke verzorging voor vader. Toen de indicatie werd toegewezen door de gemeente, zijn we begonnen met het aanvragen van het PGB. Met het persoons gebonden budget kan het gezin zelf kiezen welke zorgverlener het beste bij hun vader past. Het gezin kiest ervoor om de persoonlijke verzorging aan vader volledig zelf uit te voeren.
Zij zijn dus zorgverlener en krijgen ook betaald uit het budget.
Moeder, zusje en hijzelf hebben een schema waarop staat aangegeven wie welke zorg op welk moment uitvoert. Ook is er altijd iemand thuis voor vader. Behalve wanneer vader naar de dagbesteding gaat. Karim geeft aan dat hij liever zou zien dat zijn vader naar een Marokkaans / islamitische dagbestedingsinitiatief zou bezoeken maar dat die er niet is in de nabije omgeving. Vader vindt op dit moment niet altijd aansluiting bij de groep.
Karim is nu 21 jaar en geeft aan, dat hij door de huidige rolverdeling niet verwacht snel zijn ouderlijk huis te verlaten. Ondanks dat hij inmiddels een fulltime salaris heeft. Het geeft hem voldoening om voor zijn ouders te zorgen al is het soms zwaar en loopt hij zichzelf voorbij. Het gezin vindt veel steun bij elkaar, samen delen ze de zorg, genieten ze van de mooie momenten en vangen elkaar op wanneer het even te veel is.
Karim merkt op dat zijn vrienden langzaam een voor een trouwen en hun eigen gezin starten. Hij schat in dat hij zeker de komende 3 jaar bij zijn ouders blijft wonen en voor zijn ouders zorgt.
Karim is intelligent en ambitieus, hij hecht waarde aan zelfontwikkeling en motiveert zijn zusje hier ook in. Hij praat met omgeving over zijn thuissituatie en probeert hen uit te leggen wat het betekend om iemand met dementie in het huishouden te hebben. Aanvankelijk moest hij hiervoor wel een drempel over maar nu voelt het goed om dit onderwerp te bespreken met zijn familie.
